Faust II (oda: Faust. Da zwoate Tei vo da Tragedie in fimf Aktn), is de Fortsetzung vo Faust I vom Johann Wolfgang von Goethe.

Hof-Damsl, wia si da Geist vo da Helena am Faust zuawendd: I miak etz scho, se nimmt eam in de Leah grod; In so am Foi san olle Monna bled; Ea glabt woi aa, dass ea da easchte wor hoid.
Helena vo Troja vo Evelyn de Morgan, 1898

Da Goethe hod noch da Fertigstejung vom easchtn Tei vom Faust im Joar 1805 zwanzg Joar lang nimma am Fauststoff gorbat. Ob 1825 bis Summa 1831 hod a owa friare Notizn zum zwoatn Tei vo da Tragedie ausbaut. Des Weak is 1832, a poa Monat nochm Dod vom Goethe, vaeffentlicht worn.

Inhoit Werkeln

Des Drama setzt si aus fimf Aktn zamma, wo jeweis ogschlossane Inhoite ham. Eascht duach an Bezug af de Gsamtheit von Tei I und II wead a Sinnzammahang vo da Tragedie heagstejt. Im Untaschied zum easchtn Tei steht nimma s Seejn- und Gfuilebm vo oanzlnan Menschn im Middlpunkt, sondan de Person vom Faust, wo si stendig weidaentwickln duat. Ea wead zum soziei und gschichtli handlndn Untanehma, scheitad owa aa do drin und voiendd si sejm in da politischn Vision vo oana freiheitlichn Wejdordnung.

Im Faust II san zmindast drei Leitgedankn eakennbor:

  • Da Faust und da Kaisa: da 1. und 4. Akt. Kuitua, Mocht, Schuid
  • Da Faust und de Helena: da 2. und 3. Akt. Natua, Sehnsucht, Triab.
  • Da Dod vom Faust und de Gnod danoch: da 5. Akt. Sinn und Vagebung.

Im Netz Werkeln

  Commons: Faust-Illustrationa – Oibum mit Buidl, Videos und Audiodateien