Edikt
A Edikt (vo lat.: edicere „vaoadnen“, „bekonntmochn“) bezeichnd im remischn Recht effntliche Eaklearunga vanaMagistrat, bsondas de vo de Pretoan za Grundsätz vo da Owendung van Recht (Rechtsschutzvahoaßung) weahnd iahra Amtszeid. Spada san domid aa Gsetze van Koasa bezeichnd worn.[1]
In da Neizeid stähd da Begriff:
- voa oim fia Gsetze vo franzesische Kini, de on oanzlna Gengstond regln (Gengsotz za da Ordonnanz),
- in da Rechtssproch jedoch aa fia effntliche Bekonntmochunga (im Gengsotz za Vastendigunga, de nua Vafoahnsbeteiigdn zuagenga).
Wichtige Beispui:
- Diokletians Edikt geng de Manichäea (297?)
- Toleranzedikt vo Galerius (311)
- Toleranzedikt vo Mailand (313)
- Rhetoanedikt (362)
- Edikt contra Origenem (543)
- Edikt vo Salerno (Edikt vo Melfi) (1231–1243)
- Alhambra-Edikt (1492)
- Wormsa Edikt (1521)
- Edikt vo Villers-Cotterêts (1539)
- [[Edikt von Saint-Germain-en-Laye (1562)]] (Jennaedikt)
- Edikt vo Nantes (1598)
- Restitutionsedikt (1629)
- Edikt vo Fontainebleau (1685)
- Edikt vo Potsdam (1685)
- Edikt vo Versailles (1787)
- [[Breissischs Judnedikt vo 1812|Breisischs Judnedikt]] (1812)
Schau aa Werkeln
- Rechtswesn im antikn Rom
- Edikte van Ashoka (Indien, 3. Joarhundad v. Kr.) – in rechtli iwatdrongna Sinn
- Pragmatische Sankzion, bsondas feialichs Edikt
- Edictum
Literatua Werkeln
- Theodor Kipp: Edictum. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band V,2, Stuttgart 1905, Sp. 1940–1948 (Remischs Recht).
Im Netz Werkeln
Beleg Werkeln
- ↑ Gaius, Institutiones Gai, 1.5 (decreto vel edicto vel epistula).