Eisnhånt

Dr Karl Felix Wolff drzéhlt a Vólkssåge ibrn Oswald von Wolkenstein. Af ladinisch hoaßt sie „Man de fyèr“ (Eisenhand).

A Wåhrsågərin håt in seinr Muatr vourausgsågg, dass ihr Pua, dr Óswalt, a groaßr Séngr sein wert, åbr er wert nia an Friedn unt Glick håbm. Wénn er sich åbər nét mit dr Musig peschäftign tat, wuret sei Lébm fein unt gemiatlich. Die Muatr håt as Kint draufhin in Grédntål einitrågn zu die Ganes, dé ihm die Hånt vrzaubrt håbm, ass er nimmr spieln kénnt håt.

A wundrscheans, eignårtigs Madl, einglich an Elfe, dé sei Liabschte gwésn isch, håt Jåhre spétr in Zaubr va ihm gnummen, isch zugleich åbr aa in Ertpódn vrschwuntn, weil er zu naigrig gwésn isch unt nåch ihrn Nåmen gfórscht håt. Sie håt ihm a Harfn gschénkt unt er håt nåch ihrn Vrschwintn drauf wundrpår zu spieln ångfången.

Dr Óswalt isch an oanmåligr Musikr gwortn. Sei gånzes Lébm isch er åbr unruhig gwésn unt viel in dr Welt umrgroast. Er håt nia in Friedn fir sein Herz gfuntn.

Piachr

Dolomitensagen; van Karl Felix Wolff